Diyarbakır – Erzurum Ne Kadar? Bir Yolun, Bir Hikâyenin, Bir Hayatın Bedeli
Bazı sorular vardır ki, cevabı yalnızca rakamlarla ölçülmez. “Diyarbakır Erzurum ne kadar?” da onlardan biridir. İlk bakışta bir bilet fiyatı, bir mesafe ya da bir zaman sorusu gibi görünür. Ama bu yol, bazen bir kavuşmanın, bazen bir vedanın, bazen de insanın kendiyle yüzleşmesinin yoludur. Gelin, bu soruyu bir haritadan değil, iki insanın hayatından okuyalım…
Yola Çıkış: Ali ve Elif’in Hikâyesi
Ali, Diyarbakır’da yaşayan genç bir mühendis. Hayata stratejik yaklaşan, planlarını önceden yapan, adımlarını ölçerek atan biri. Onun için “Diyarbakır Erzurum ne kadar?” sorusu; kilometre, yakıt hesabı, yol süresi ve rotadan ibaret. Haritaya bakar, en kısa ve en ucuz yolu bulur, zamanı verimli kullanmak ister. Hayat da onun için bir yol gibidir: planla, uygula, ulaş.
Elif ise Erzurumlu bir öğretmen. İnsan ilişkilerinde hassas, empatiyle yaklaşan, duyguları merkeze alan biri. Aynı soruya onun cevabı çok daha farklıdır. “Diyarbakır Erzurum ne kadar?” dediğinde, aklına kilometre değil, annesinin özlemi, kardeşinin sesi, çocukluk evinin kokusu gelir. O, yolun bedelini parayla değil, kavuşmanın sıcaklığıyla ölçer.
Yolun İki Yüzü: Rakamlar ve Duygular
Bir sabah, Ali ile Elif birlikte yola çıkmaya karar verdiler. Ali arabasını kontrol etti, yakıt hesabı yaptı: “Araba 100 kilometrede 6 litre yakıyor, toplam 370 kilometre var. Yakıt 32 TL’den litre başına hesapla… Gidiş-dönüş yaklaşık şu kadar tutar.” Onun hesabı soğukkanlı ve netti.
Elif ise yol boyunca camdan dışarı bakıyor, her kilometrede bir anı hatırlıyordu: “Şu virajı çocukken babamla geçmiştik… Şu köprüde ablamla fotoğraf çekilmiştik…” Onun için rakamların önemi yoktu, yolun kendisi hatıralarla dolu bir roman gibiydi.
Ve işte tam burada, bu iki bakış açısı birleşti. Çünkü gerçek hayat da böyleydi: Ne sadece hesapla yürür, ne de sadece duyguyla. Yol hem kilometredir hem hatıra. Hem haritada bir çizgidir, hem kalpte bir iz.
Mesafenin Ötesinde: Yolculuğun Anlamı
Yolun ortasında mola verdiklerinde Elif sessizce mırıldandı: “Ali, sence Diyarbakır Erzurum ne kadar?” Ali şaşırdı: “Az önce hesapladım ya… Yakıt, yiyecek, yol ücreti toplam bu kadar tutar.” Elif gülümsedi: “Hayır, ben parayı sormuyorum. Sence bu yolun bize bedeli ne?”
Ali düşündü. Belki ilk defa sadece rakamlarla değil, kalbiyle düşündü. “Sanırım… özlemin bedeli bu. Birbirimize kavuşmanın değeri. Belki de birlikte geçirdiğimiz her kilometre, hayatın anlamı.”
O an, ikisi de anladı ki “Diyarbakır Erzurum ne kadar?” sorusu bir bilet sorusu değil, bir hayat sorusuydu. Bedel, cebimizden çıkan para değil; geride bıraktıklarımız, yol boyunca kazandıklarımız ve vardığımızda bizi bekleyen sarılmaların kıymetiydi.
Geleceğe Dair: Yol Biter mi?
Yolculuk bittiğinde Erzurum’un serin havası onları karşıladı. Elif’in annesi kapıda gözyaşlarıyla sarıldı, Ali sessizce kenarda durdu ve içinden şunu geçirdi: “Bu yol, beni sadece bir şehre değil, bir insana yaklaştırdı.”
Gelecekte yollar değişebilir, trenler hızlanır, arabalar ucuzlar, yakıt fiyatı düşer. Ama bazı mesafelerin bedeli hep aynı kalır: sevgi, özlem, emek ve cesaret. “Diyarbakır Erzurum ne kadar?” diye sorduğunda artık yalnızca parayı değil, yolun ruhunu da hesaba katarsın.
Senin Yolun Ne Kadar?
Şimdi sıra sende… Senin için bir yolculuğun bedeli nedir? Belki para, belki zaman, belki cesaret… Belki de sadece sevdiklerinin bir tebessümü. Yorumlarda kendi “yol hikâyeni” paylaş, çünkü her cevap bu büyük hikâyeye yeni bir sayfa ekleyecek.
Unutma: Hiçbir mesafe yalnızca kilometre değildir. Bazen 370 kilometre, iki insanın birbirine attığı en uzun ve en anlamlı adımdır.